De Grote Kop

De Grote Kop werd gemaakt ter ere van schrijver Jan Frans Willems, tevens lid van de Vlaamse beweging in de 19de eeuw. Willems had weinig sympathie voor het nieuwe België en had liever gezien dat Vlaanderen en Nederland één geheel bleven. Door deze sympathieën aan te houden, werd hij verbannen naar Eeklo. Hij woonde gedurende acht jaar in deze stad en was daar niet altijd even gelukkig mee. De Eeklose tijd is voor Jan Frans Willems een periode van studie geweest. Gedwongen in de rol van kamergeleerde, had hij hier veel tijd om zich te beraden over de wegen die de Vlaamse Beweging moest bewandelen in het jonge Belgische koninkrijk. Later kreeg hij eerherstel en verhuisde naar Gent. Hij bleef werken aan de culturele eenheid met Nederland. Zo gaf hij de doorslag in de zogenaamde spellingoorlog, waardoor de taaleenheid van Vlaanderen en Nederland een feit werd. De nieuwe spelling, die in 1844 van kracht werd, draagt dan ook zijn naam: 'Willems-spelling'. Een aantal vrijzinnig-liberale Vlaamsgezinden richtten in 1851 in Gent het naar hem genoemde Willemsfonds op. Samen met het (socialistische) Vermeylenfonds en het (katholieke) Davidsfonds, speelde het een belangrijke rol in de Vlaamse Beweging

De Grote Kop is geen evenbeeld van Jan Frans Willems. De achterliggende symboliek verwijst echter wel naar hem. Kunstenares Maen Florin creëerde een monumentaal hoofd van een in zichzelf gekeerde jongeling , als symbool voor bron van alle creativiteit.

Maen Florin (° 1954) is een beeldhouwer die de voorkeur geeft aan klassieke methodes. Ze boetseert, mouleert en giet haar beelden af in rubber, epoxy en polyurethaan. Daarna wordt elk beeld afzonderlijk bewerkt. Maen bespeelt veelal de grens tussen humor en tragiek, tussen vrolijkheid en tristesse, tussen robuust en fragiel. Zo ontstaan kunstwerken met een feeëriek doch verontrustend karakter. 

Met dank aan de gemeente Eeklo