Duitse bunker

Betonnen militaire constructie, iets lager gelegen dan het maaiveld, in een tuin. Deze bunker maakte deel uit van de hoofdverdedigingslijn van de ‘Hollandstellung’. De hoofdverdedigingslijn tussen Strobrugge (Maldegem) en het Kanaal Gent-Terneuzen kent een grote densiteit aan bunkers. De bunkers wisselen af qua typologie. De landmacht maakte gebruik van geprefabriceerde betonstenen die, verankerd met ijzers, dienden als gietkoffer waartussen beton gestort werd. Het plafond is meestal gegoten op ijzeren profielen waartussen houten planken waren aangebracht. De opening aan de noordzijde zou een observatie-opening zijn. Volgens vroegere bewoners was de bunker tijdens de oorlog gecamoufleerd als huisje. Onder meer in de verdiepte vlakken in de voorgevel waren er naar verluidt vensters geschilderd. Op het dak van de betonnen constructie zou er een vals houten dak geplaatst zijn. De bunker is een betonnen militaire constructie van 9 op 7,10 meter, met verdiepte vlakken in de noordelijke muur. Bovenaan de zuidelijke muur zijn er enkele betonstenen rechtop geplaatst. Op het dak bevindt zich een U-vormige borstwering, die aan zuidelijke zijde te bereiken is via een betonnen trap en platform. Ter hoogte van de toegangen zitten er waterputten in verdiepte, afgebakende loopvlakken. De toegangen aan zuidelijke en westelijke zijde vormen de uiteinden van een L-vormige gang met nis. In deze gang zit een doorgang naar een rechthoekige ruimte. In de noordelijke muur zit een vierkante opening, die zoals een zandloper naar het midden toe versmalt. Er zijn ijzeren haken aan de binnenmuren aangebracht.

Met dank aan Agentschap Onroerend Erfgoed en Provincie Oost-Vlaanderen (www.wegwijzerwoi.be)