Duitse bunker

Halfondergrondse betonnen militaire constructie, gelegen in een bos. Deze bunker maakte deel uit van de hoofdverdedigingsstelling van de ‘Hollandstellung’. De hoofdverdedigingslijn tussen Strobrugge (Maldegem) en het Kanaal Gent-Terneuzen kent een grote densiteit aan bunkers. De bunkers wisselen af qua typologie. Ze zijn duidelijk opgetrokken aan de hand van bepaalde standaardontwerpen, maar kunnen niettemin variëren in hun uitvoering. De landmacht maakte gebruik van geprefabriceerde betonstenen die, verankerd met ijzers, dienden als gietkoffer waartussen beton gestort werd. Het plafond is meestal gegoten op ijzeren profielen waartussen houten planken waren aangebracht. Deze bunker is een betonnen militaire constructie met een nagenoeg rechthoekig grondplan van 7,75 op 6,55 meter. Aan zuidelijke zijde springt boven de rechtse toegang een luifel uit op ijzeren profielen, te bereiken via een betonnen trap. Ter hoogte van dit platform verhoogt de dakrand trapsgewijs tot een borstwering. De rest van de dakrand is afgeschuind. Bij de twee toegangen aan westelijke zijde zijn ijzeren deurelementen bewaard. De toegangen vormen de uiteinden van een geknikte gang, die aan oostelijke zijde wat verder doorloopt. Naar verluidt was deze kleine ruimte bedoeld voor het plaatsen van een toiletton. In de gang is een nis uitgespaard. Via een doorgang van één meter breedte wordt de rechthoekige binnenruimte van 2,50 op 5 meter bereikt. In de gewitte binnenmuren zijn nissen uitgespaard. Het betreft telkens kolommen per drie. Doorheen het dak zit één kleine vierkante opening. In de zuidelijke muur mondt boven de linkse toegang een kleine vierkante opening uit, in de oostelijke zijmuur monden twee openingen uit.

Met dank aan Agentschap Onroerend Erfgoed en Provincie Oost-Vlaanderen (www.wegwijzerwoi.be)