Duitse bunker

Halfondergrondse betonnen militaire constructie. In de onmiddellijke omgeving liggen nog vele bunkers. Deze bunker maakte deel uit van de hoofdverdedigingsstelling van de ‘Hollandstellung’. De hoofdverdedigingslijn tussen Strobrugge (Maldegem) en het Kanaal Gent-Terneuzen kent een grote densiteit aan bunkers. De bunkers wisselen af qua typologie. Ze zijn duidelijk opgetrokken aan de hand van bepaalde standaardontwerpen, maar kunnen niettemin variëren in hun uitvoering. De landmacht maakte gebruik van geprefabriceerde betonstenen die, verankerd met ijzers, dienden als gietkoffer waartussen beton gestort werd. Het plafond is meestal gegoten op ijzeren profielen waartussen houten planken waren aangebracht. Deze bunker is een betonnen militaire post met een rechthoekig grondplan van 7,75 op 6,60 meter. Het plafond is verstevigd met stalen profielen. Aan zuidelijke zijde springt boven de rechtse toegang een luifel uit op ijzeren profielen, te bereiken via een betonnen trap. Ter hoogte van dit platform is er een borstwering uitgewerkt op het dak, met naar verluidt een kleine opening voor het plaatsen van een mitrailleur. De rest van de dakrand is afgeschuind. Bij de twee toegangen aan westelijke zijde zijn ijzeren deurelementen bewaard. De toegangen vormen de uiteinden van een geknikte gang, die aan oostelijke zijde wat verder doorloopt. Naar verluidt was deze kleine ruimte bedoeld voor het plaatsen van een toiletton. In de gang is een nis uitgespaard. Via een doorgang van één meter breedte wordt de rechthoekige binnenruimte van 2,50 op 5,10 meter bereikt. In de binnenmuren zijn nissen uitgespaard, door het weglaten van betonstenen. In de binnenmuur tegenover beide toegangen zitten één (links) en twee (rechts) smalle, hoge openingen. Doorheen het dak zitten twee kleine vierkante openingen. Een andere opening loopt doorheen de zuidelijke muur.

Met dank aan Agentschap Onroerend Erfgoed en Provincie Oost-Vlaanderen (www.wegwijzerwoi.be)