Duitse bunker

Halfondergrondse betonnen militaire constructie. De bunker maakte deel uit van de hoofdverdedigingslijn van de ‘Hollandstellung’. De hoofdverdedigingslijn tussen Strobrugge (Maldegem) en het Kanaal Gent-Terneuzen kent een grote densiteit aan bunkers. Deze bunkers wisselen af qua typologie. Ze zijn duidelijk opgetrokken aan de hand van bepaalde standaardontwerpen, maar kunnen niettemin variëren in hun uitvoering. De landmacht maakte gebruik van geprefabriceerde betonstenen die, verankerd met ijzers, dienden als gietkoffer waartussen beton gestort werd. Het plafond is meestal gegoten op ijzeren profielen waartussen houten planken waren aangebracht. Deze bunker is een betonnen militaire constructie met een rechthoekig grondplan van 7,70 op 6,50 meter. Het plafond binnenin is verstevigd met stalen profielen. De rand van het dak is afgerond. Tussen de twee toegangen aan zuidelijke zijde steekt een luifel uit, die via een betonnen trap bereikt kan worden. Op het dak is ter hoogte van deze luifel een bijkomende versteviging aangebracht. De twee toegangen vormen de uiteinden van een geknikte gang van één meter breed, die aan oostelijke zijde iets verder doorloopt, naar verluidt een ruimte voor het plaatsen van een toiletton. In de gang zou een nis uitgespaard zijn. Via de gang kan de binnenruimte van 5,10 op 2,50 meter bereikt worden. In de binnenmuur zit ter hoogte van de westelijke toegang één opening van 25 op 25 centimeter, ter hoogte van de oostelijke toegang steken twee dergelijke openingen. In de muren van de bunkerkamer zijn naar verluidt een twintigtal nissen uitgespaard. In het plafond zit één opening, een andere opening loopt vanaf de bunkerkamer schuin horizontaal tot doorheen de zuidelijke buitenmuur.

Met dank aan Agentschap Onroerend Erfgoed en Provincie Oost-Vlaanderen (www.wegwijzerwoi.be)